Dag-2 Follow the river
Door: BennyBoy
Blijf op de hoogte en volg Ben
04 Juli 2016 | Verenigde Staten, Colville
Gisteravond na het schrijven van dag-1 ging de site van waarbenjij.nu op “onderhoud” Na een nacht van elk uur te gaan kijken of deze al weer online bleek dit tijdens het ontwaken nog steeds niet zo te zijn. Ik was dus redelijk moe vanmorgen toen ik wakker werd. Vanmorgen om 5 uur werd ook Ad wakker en besloten wij om eerst maar eens een douche te nemen en aan te kleden. Rond 5:45 uur stonden wij voor bij de lobby waar een niet zo vriendelijke dame (ochtendhumeur) ons wist te vertellen dat het breakfest vanaf 06:30 was. Mooi dan hebben we dus even de tijd om de bagagekoffer van mij motor te ontdoen van zijn ijskoffie. Dus wij naar de kamer om de spullen hiervoor te pakken. Het bleek dat de website inmiddels weer online was dus snel de boel uploaden (alles stond klaar om te verzenden) en dag-1 stond online. Tenminste ja/nee? Al gauw kwam via whatsapp de bevestiging dat dit zo was dus tijd voor klusje 2. De bagagebak van mijn motor. Samen met Ad en een prullenbak met warm water en een paar hotel handdoeken (zullen ze vast blij mee zijn) was dit klusje zo geklaard. Het was inmiddels al redelijk zonnig en het beloofde een mooie dag te worden dus. Precies half zeven waren we paraat voor het ontbijt. Wederom Continental . Het zou toch niet? En ja hoor een grote pot met Warme gravy want dat stond met grote letters op deze pot tenminste. No thanks!!! Gelukkig was er keuze uit wat andere dingen om de maag te vullen zoals Serial met melk en koffie zwart. Het werd al snel zo druk in de kleine lobby met ontbijtbuffet dat Ad wijselijk opmerkte om plek te maken voor de anderen. Ik was toch al uitgegeten. Snel naar de kamer om de laatste spullen in te pakken en de koffers bij de bus te brengen. Daar waren ze bezig om de grote blauwe Harley Electric Glide (plastic Fantastic) van de aanhanger te halen en Ad zijn SportSter er voor in de plaats te zetten. Op de foto ziet U dan ook een trotse Ad met zijn andere motor vanaf dag-2. Rond de klok van 8 stond iedereen klaar om te vertrekken. We zouden vandaag langs de rivier rijden richting de Grand Coulee Dam. Het was ongeveer 200 miles vandaag dus we konden rustig aan doen. Eerst even de motoren aftanken waarbij Ad als pompbediende fungeerde en we konden op weg naar de Dam. De weg hiernaar toe is schitterend en voerde ons via een kronkelweg en door Tarwe akkers. Onderweg besloten we te stoppen bij een restaurant om een kop koffie te drinken maar wegens the Fourth of July was deze gesloten. Gelukkig zat er een tankstation verderop met een restaurant. Ad en ik besloten de Cheese burger met French Fries te proberen. Deze ware Home Made en zeer smakelijk kan ik U vertellen. Daarna op ons weg naar de dam waar wij zo rond 12 uur aankwamen. Jan gaf ons daar een uurtje vrij en wij begaven ons naar beneden waar ter ere van de Amerikaanse feestdag allerlei kraampjes met spulletjes te zien waren. Het was behoorlijk warm daar beneden en we waren al gauw uitgekeken. Een glas goeie koude lemonade dan maar. Na een uurtje verwachte Jan ons weer bij de motoren. We gingen opnieuw langs de rivier bedding hetgeen mooi rijden is. Tijdens een stop om wat foto’s te nemen heb ik zelfs nog even gevoeld hoe warm/ koud het water is maar dat viel nog niet tegen kan ik U vertellen. Gezien de temperaturen van vandaag zou ik aanbevelen als goed zwemwater. We kwamen het laatste stuk door een indianen reservaat en toen wij stopten bij een supermarkt om een late lunch te gebruiken voor degene die nog niet gegeten hadden besloten wij die buiten uit te zitten. Wij zaten nog vol van die cheese burger van vanmorgen. Gezeten vanaf de rand van de parkeerplaats konden wij de bezoekers van deze supermarkt goed bekijken hetgeen zeer vermakelijk is kan ik U zeggen. Jan gebaarde ons om weer te vertrekken . Terwijl ik naar mijn motor terug liep kwam er vanuit een grote Pickup een indiaan met een cowboy hoed (hoezo verwarrend) op mij af gelopen. Hij zwaaide en riep iets naar mij. Ik keek eens achter mij maar hij bedoelde mij. Hello sir I don’t wanne scare you. My name is Montana. Nou ben ik ik niet zo gauw Scared dus ik antwoorde al snel ”Hello my name is Sjonny I come from Holland and this is my Family” terwijl ik zijn hand schudde. Ik voelde het PR praatje al aankomen en had daar eigenlijk geen zin dus ik kapte hem af met “I’m in an hurry we are leaving” Hetgeen dus wel de waarheid was. John vertelde ons dat hij ging voor de lange weg naar het hotel hetgeen dus voor een extra 75 miles zorgde vandaag. Het laatste stuk voerde door de bergen langs de rivierbedding en wederom ging de snelheid omhoog. Ik merkte dat het gebrek aan nachtrust me te parten begon te spelen met name mijn bochten gedrag en oog coördinatie hetgeen wel handig is tijdens zo’n kronkel weggetje. Ik besloot om het rustig aan te doen en kwam heel bij het hotel aan in Colville. Schitterend mooi luxe Hotel. Ik ben eerst even twee uurtjes gaan slapen. Inmiddels knalt het vuurwerk al flink buiten dus onze USA vrienden zijn hun onafhankelijkheid aan het vieren. En Ad en ikke gaan maar eens wat te eten scoren. En vanavond vroeg naar bed. Morgen gaan we naar Sandpoint