Dag-1 een rondje door het park / bergje op en af

De wekker stond vanmorgen om 06:30 maar door het tijdsverschil was ik al eerder wakker. Zachtjes naar de WC maar terwijl ik opstond hoorde ik Ad een zachtjes “goedemorgen Bennie” roepen. De nieuwe Alpine oordopjes werkten goed want ik had hem vannacht niet gehoord. Nu kan het zijn dat hij als een roosje had geslapen maar meestal zaagt onze Ad een heel bos om als hij slaapt dus ik had mijn voorzorg maatregelen al genomen. We besloten om ons snel aan te kleden en het ontbijt van 06:00 uur te gebruiken. Continental breakfast dat moet vast goed zijn. Geroosterd broodje met Jam - Orange juice - Bakje cornflakes en oow lekker Havermout pap. Mijn favoriet. Ik besloot een flinke bak vol te scheppen. Ik sloot mijn ogen en nam een hap mmmgatver wat is dat? Het bleek ragout te zijn wat in een broodje hoorde wat in de bak ernaast lag. Nee dank U wel. Ad zegt geef maar hier ik eet het wel op. Nou dus ook niet. Hij keek een beetje zuur en mompelde das niet lekker. De rest was gelukkig wel lekker en met een banaan als toetje besloten wij de motoren te gaan installeren. Het motregende een beetje. Ik zeg tegen Ad dat wordt dikke pakken aan vandaag. Ad keek even op zijn iPhone en zegt “nee joh het wordt straks beter” Heeft die zeker van Eeke geleerd? Dus in de Spijkerkleding en op naar de motoren. Ik heb een blauwe Harley RoadKing en Ad geen Yamaha zoals hij besteld had maar een Harley Sportster. Mooi ding bijna nieuw. Jan had ons gevraagd om 8 uur klaar te staan met buikje gevuld om weg te rijden. We moesten nog wat formulieren invullen en op weg naar de naast gelegen benzine pomp om af te tanken. Wij hadden daar al ’s morgens wat water en blikjes ijskoffie gehaald dus dit was bekend terrein voor ons. Rond 9 uur waren we zo ver en de rit kon beginnen. We zijn het een grote groep waaronder zich ook Duitsers en Belgen zich bevinden. Moppen tappen aan tafel wordt niets vrees ik! Rond de klok van 10 stopten we bij een Railroad Hobo restaurant waar we konden genieten van??? Doe mij maar warme Chocomel met slagroom. Bbbr het was koud/ik had het bbbbbkoud. En Nat. Het wordt zo beter zegt Ad. Jaja. Maar inderdaad toen we buiten kwamen scheen de zon. We vertrokken naar Mount Rainier wat een National Park is. En een berg dus. Een hoge berg met… inderdaad sneeuw. En sneeuw is? Jawel koud. Ik kon het natuurlijk niet laten om er even uitgebreid in te liggen terwijl Ad een leuke foto maakte. Maar wat duurt dat lang. Schiet eens op joh me hele kont wordt nat. Zoiets kan je natuurlijk van Ad verwachten. Terwijl ik daar lag in de sneeuw viel het kwartje bij mij. Met een natte kont was ik meteen het lachertje van de groep. Rond 14:00 stopten we om te lunchen. Dit was bij een tankstation met voor de deur een BBQ en binnen een steak restaurant. Wij besloten binnen te eten. Dit werd een sappige biefstuk met patat. Ad klaagde over de motor dat deze zo verschrikkelijk trilde. Hij had pijn in zijn polsen en schouders. Het lijkt wel een vibrator. Hij zegt ik snap nu waarom elke vrouw zo’n ding heeft. Nu snap ik ook meteen die glimlach op Ad zijn gezicht de hele morgen. We moesten vandaag een 300 miles afleggen dus Jan spoorde ons aan om snel verder te gaan na de lunch aangezien we net pas op de helft waren. Een bepaald moment sloeg hij rechtsaf waarbij hij Ad gebaarde ( die als 2e man reed op dat moment) rijden jullie maar door die kant op waarbij hij met zijn arm een wuif beweging naar de einde van de wereld maakte. Dit was een misverstand bleek later want iedereen ging natuurlijk achter Ad aan. Na een minuut of 5 kreeg Ad argwaan en besloot langs de kant te stoppen. Waar was Jan? Die was blijven staan op te wachten op wat achterblijvers en de volgbus met reserve motor. Na enige tijd wachten besloot ik ook om een plasje te doen. Maar waarom helemaal naar de struiken te lopen. Dat kon toch ook gewoon tegen het gebouw aan achter ons? Toen ik omkeek bleek er een mooie witte auto te staan met iets van security op de deuren. De heer achter het stuur kon mijn blaas release niet zo te waarderen en Jan die inmiddels ons weer gevonden had wist hem te vertellen dat dit heel normaal was in Nederland. Gauw opstappen en wegscheuren maar. Het weer was inmiddels super geworden en weervoorspeller Ad had het bij het rechte eind gehad. In de middag wordt het beter. Het was nog een flink eind naar het Hotel (150 miles) dus ik heb minstens drie glimlachjes weer op Ad zijn gezicht voorbij zien komen tijdens de rit naar het Hotel. De terug weg ging door de bergen wat op zichzelf schitterend was echter met wisselende temperaturen en met flink wat zijwind. De bochten waren door Jan al geroemd en hij had er dan ook flink de gang in om bij het Hotel te komen. Snelheden van soms 90 m/h werden aangetikt en zijn Honda heeft vast een betere wegligging dan mijn Harley met ruim 150K miles achter zijn kiezen. BennyBoy moest alle zeilen bijzetten om het bochtenwerk goed bij te houden van Jan. Ad was inmiddels plat op zijn tank achter het plexy glazen ruitje gaan liggen teneinde de vibraties wat te verminderen het niet geheel lukte zo te zien. Zo rond 19:00 kwamen wij na enig zoeken bij de Travelodge aan in Wenatchee. Pppft het was een hele rit geweest vandaag. Door het uitstapje van Ad zelfs nog wat meer dan de geplande 300 miles. Ad besloot meteen maar te vragen naar de vervangende motor aangezien hij toch wel erg zin in een sigaret kreeg na zo’n dagje op de Sportster. En ik had weer de mazzel dat de blikjes in de bagage bak van mijn Harley opgegaan waren tijdens de rit. Het blijven krengen van dingen die… Morgen 4 Juli “The fourth of July/Independence Day ” Hopen dat de Aliens niet komen. We gaan naar Colville.