Going your own way.
Door: Arjan
Blijf op de hoogte en volg Ben
03 Maart 2010 | Nederland, Bilthoven
Woensdag 3 maart 2010.
Vandaag was het dan zover. Lift off.
Na lang overwegen, een bezoek aan de motorbeurs, verhalen van mij, praten met verkopers, bezoeken aan dealers, kijken op marktplaats, You Tube, testverslagen, promotievideo's, en ik weet niet wat meer, was het eindelijk zo ver.
Ben zou een proefrit maken op een Triumph.
Voor mij als Triumph piloot is de bovenstaande voorbereiding onbegrijpelijk. Wat een mens al niet overhoop haalt aan voorbereiding voor iets, wat voor iedere Truimph rijder duidelijk is. Daar hoeft een motorrijder niet over na te denken. Ik bedoel over Triumph en het rijden daarvan.
Maar goed de keus was dan eindelijk gevallen. Er was wel een voorwaarde van Ben, ik moest mee, want tenslotte was het ook mijn schuld.
Om halfnegen ´s-ochtends, bij een buitentemperatuur van nul graden, zwaaide het tuinhek bij mij thuis open en daar was Ben. Nog even een bakkie doen en dan de auto in.
Op naar Blom in Leusden, waar de demo motor was en mijn Thunderbird de winter had doorgebracht. Beide stonden al buiten op ons te wachten toen we daar aankwamen.
“Het type, welke type heeft Ben dan uitgekozen?” Hoor ik u vragen.
De motor die Ben voor de proefrit had uitgekozen, zou door Jeremy Clarkson van Top Gear waarschijnlijk als volgt aangekondigd worden.
“Some people say it´s not from this planet, some say it is not even from this universe. Ladies and gentlemen, I give you the Rocket III Roadstar”.
Tja en daar stond Ben dan, twijfel, ongeloof misschien wel. Je zag hem denken.
“Kan ik dat wel aan, 365 kg schoon aan de haak, 140 of zo woest trapelende anabole paarden aan boord, 220 Nm bij 2000 omw/min, driecilinder 2300 cc”.
“Dat is heel wat anders als mijn Soes 750 GT”.
Ter geruststelling wees ik Ben op de achterband.
“Zie je hoe breed dat is, 240 mm, daar kun je niet mee omvallen.”
Nee, dat was de opmerking waar hij op stond te wachten.
Na een korte instructie van Hans Blom was het dan zo ver, rijden met de hap. Mijn geruststellende woorden hadden schijnbaar minder indruk gemaakt op Ben als de mastodent die al vrolijk stond warm te draaien.
“Rij jij maar voorop. Ik wil eerst naar huis om de motor aan Eeke te laten zien en rustig aan alsjeblieft” melde Ben, voordat hij zijn butsmuts opzette.
In mijn spiegels kijkend, zag ik dan ook een zeer onwennige motorrijder, heel voorzichtig vol ontzag, zijn eerste meters op een Rocket maken. Bij het eerste stoplicht ruim op tijd beide voeten al reeds uitgestoken, want stel je voor, dat je om zou vallen. Ik zat dan ook stiekem te grijnzen. Het leek wel of ik mijzelf terug zag. De eerste meters van mij op de Thunderbird waren niet veel anders.
Hoe kan het allemaal verkeren
Het tweede stoplicht, sur place, met een Rocket, 365 kg, weet u nog. Vervolgens rustig naar de snelweg, ongeveer een kilometer rijden en daar invoegen.
Dat deed ik dus rustig, tenslotte was het Ben zijn rit en het was mij ook duidelijk gevraagd.
Ik was nog niet klaar met het invoegen of ik werd meteen ingehaald door een of andere idioot op een motor, die mij met een bloedvaart voorbij kwam zetten.
Altijd weer jammer dat er zulke motorrijders zijn. Zien ze iets bijzonders, een Thunderbird en een Rocket kom je ook niet iedere dag tegen, moet ze meteen weer laten zien, dat zij er ook zijn.
Toch een vreemd kenteken, groen? Wie heeft er nu een groen kenteken?
Het duurde even voor het Engelse muntje bij mij viel, geen Ben meer in mijn spiegels te zien.
Verrek dat is Ben, daar voor mij.
Ik heb nog nooit mijn gas zo ver open moeten draaien om weer in de buurt te komen.
Ben bedankt, nadat jij vijf minuten op een Rocket hebt gezeten, weet ik wat mijn Thunderbird kan.
Ik had wel gelijk kramp in mijn rechterpols.
Eerste stop, Plaza van Baggem, Eeke imponeren, actie geslaagd. Mooi moment voor wat foto’s.
Kon ik weer even op adem komen, het valt ook niet mee, het bijhouden een rustig cruisende Rocket. Na enig overleg over de route werd besloten een tweede stop in te lassen.
Tweede stop, Utrecht, midden in de stad even bij Hans langs en Jan en Francis, hoe rijdt het gevaarte in de stad? Natuurlijk ook om Hans even te imponeren.
Geen probleem, het rijden in de stad, eigenlijk heel makkelijk.
Hans vroeg zich af, bij het zien van het gevaarte, of deze niet sneller zou zijn als zijn eigen Ducati streetfighter.
Ben en ik wisten dat antwoord ondertussen al, maar konden het op dat moment nog niet onder woorden brengen.
Wij beiden waren te geïmponeerd. Sjonge jonge, wat een apparaat. Daar was iedereen het wel over eens.
Nu had Ben afgesproken de Rocket voor twaalf uur ‘s-middags weer bij Blom in Leusden weer af te leveren. Achteraf gezien een domme belofte.
Ik begon al te bedenken, dat we misschien even de Eifel of de Ardennen moesten aandoen voor het betere stuurwerk.
Uurtje rijden tenslotte voor de Triumph cruisers en ik pas met Thunderbird en al met gemak in de slipstream van de Rocket.
Maar daar was ook nog zo iets van werk wat vandaag af moest, en het begon al tegen twaalven te lopen.
“We gaan over de snelweg maar terug”, melde Ben. Erg aardig van hem om dat te melden, kon ik mij vast geestelijk voorbereiden.
In de stad haalde hij nog even een motoragent in de buitenbocht in, die verbaasd naar links keek en van schrik gelijk een BMW auto aan de kant zette, waarvoor hulde.
En zo kwam ik slipstreamend aan in Leusden, maar wel volledig vertrouwd met het nieuw ontdekte vermogen van mijn Thunderbird.
Om vervolgens te horen van iemand, die van een Rocket af stapte, dat het allemaal best wel mee viel.
Hoe makkelijk het allemaal wel niet stuurt.
Dat het vermogen er altijd is.
Dat het gas zo gemakkelijk te doseren is.
En ga zo maar door.
Dat alles met een grijns op zijn gezicht die mij al heel lang bekend is.
Triumph gereden, hoorde ik daar iets over orgasme?
Ik heb Ben, daar bij Blom in Leusden, maar achter gelaten. Ik was eerlijk gezegd aan rust toe en tenslotte moet een mens ook nog werken, om dit genot te kunnen bekostigen.
Dus rustig cruisend met een gangetje van zo´n 150 km/h, wat aanvoelde als 80 km/h, ben ik naar mijn werk gereden. Alwaar ik redelijk uitgerust na zo’n rustig ritje maar eens wat ben gaan doen.
En Ben, ik weet het niet.
Dat wel chroom, dat niet, daar een pad, doe mij maar een kopje koffie, tassen, sissybar, of toch niet bij het achterzadel, spoiler voor, spoiler achter, spoilers voor en achter, zwaailicht, kan er ook lachgas op?, of is supercharged beter?, tribelpaint, open uitlaat, begrenzer er af, begrenzer er weer op, bluetooth, Garmin in de tank verzonken, extra meters, bullbar, matzwart of glans, zwart, rood of toch roze?
Hij praatte en dacht al Triumph toen ik hem achterliet en ik ben bang, weet het zeker, dat er in de nabije toekomst in Soesterberg heel vaak sprake is van “Lift Off” zonder countdown.
En ik.
Ik moet eens leren mijn smoel te houden. De dagen van rustig op de motor met de Dutch Wildhogs een beetje in de rondte rijden zijn denk ik wel geteld.
Twee Triumph’s, vier Wildhogs, zeg Ben moeten wij binnenkort eens in klein commitee bijéén komen? Er zijn nog twee vreemde motoren in de gang.
Going your own way.
Vandaag was het dan zover. Lift off.
Na lang overwegen, een bezoek aan de motorbeurs, verhalen van mij, praten met verkopers, bezoeken aan dealers, kijken op marktplaats, You Tube, testverslagen, promotievideo's, en ik weet niet wat meer, was het eindelijk zo ver.
Ben zou een proefrit maken op een Triumph.
Voor mij als Triumph piloot is de bovenstaande voorbereiding onbegrijpelijk. Wat een mens al niet overhoop haalt aan voorbereiding voor iets, wat voor iedere Truimph rijder duidelijk is. Daar hoeft een motorrijder niet over na te denken. Ik bedoel over Triumph en het rijden daarvan.
Maar goed de keus was dan eindelijk gevallen. Er was wel een voorwaarde van Ben, ik moest mee, want tenslotte was het ook mijn schuld.
Om halfnegen ´s-ochtends, bij een buitentemperatuur van nul graden, zwaaide het tuinhek bij mij thuis open en daar was Ben. Nog even een bakkie doen en dan de auto in.
Op naar Blom in Leusden, waar de demo motor was en mijn Thunderbird de winter had doorgebracht. Beide stonden al buiten op ons te wachten toen we daar aankwamen.
“Het type, welke type heeft Ben dan uitgekozen?” Hoor ik u vragen.
De motor die Ben voor de proefrit had uitgekozen, zou door Jeremy Clarkson van Top Gear waarschijnlijk als volgt aangekondigd worden.
“Some people say it´s not from this planet, some say it is not even from this universe. Ladies and gentlemen, I give you the Rocket III Roadstar”.
Tja en daar stond Ben dan, twijfel, ongeloof misschien wel. Je zag hem denken.
“Kan ik dat wel aan, 365 kg schoon aan de haak, 140 of zo woest trapelende anabole paarden aan boord, 220 Nm bij 2000 omw/min, driecilinder 2300 cc”.
“Dat is heel wat anders als mijn Soes 750 GT”.
Ter geruststelling wees ik Ben op de achterband.
“Zie je hoe breed dat is, 240 mm, daar kun je niet mee omvallen.”
Nee, dat was de opmerking waar hij op stond te wachten.
Na een korte instructie van Hans Blom was het dan zo ver, rijden met de hap. Mijn geruststellende woorden hadden schijnbaar minder indruk gemaakt op Ben als de mastodent die al vrolijk stond warm te draaien.
“Rij jij maar voorop. Ik wil eerst naar huis om de motor aan Eeke te laten zien en rustig aan alsjeblieft” melde Ben, voordat hij zijn butsmuts opzette.
In mijn spiegels kijkend, zag ik dan ook een zeer onwennige motorrijder, heel voorzichtig vol ontzag, zijn eerste meters op een Rocket maken. Bij het eerste stoplicht ruim op tijd beide voeten al reeds uitgestoken, want stel je voor, dat je om zou vallen. Ik zat dan ook stiekem te grijnzen. Het leek wel of ik mijzelf terug zag. De eerste meters van mij op de Thunderbird waren niet veel anders.
Hoe kan het allemaal verkeren
Het tweede stoplicht, sur place, met een Rocket, 365 kg, weet u nog. Vervolgens rustig naar de snelweg, ongeveer een kilometer rijden en daar invoegen.
Dat deed ik dus rustig, tenslotte was het Ben zijn rit en het was mij ook duidelijk gevraagd.
Ik was nog niet klaar met het invoegen of ik werd meteen ingehaald door een of andere idioot op een motor, die mij met een bloedvaart voorbij kwam zetten.
Altijd weer jammer dat er zulke motorrijders zijn. Zien ze iets bijzonders, een Thunderbird en een Rocket kom je ook niet iedere dag tegen, moet ze meteen weer laten zien, dat zij er ook zijn.
Toch een vreemd kenteken, groen? Wie heeft er nu een groen kenteken?
Het duurde even voor het Engelse muntje bij mij viel, geen Ben meer in mijn spiegels te zien.
Verrek dat is Ben, daar voor mij.
Ik heb nog nooit mijn gas zo ver open moeten draaien om weer in de buurt te komen.
Ben bedankt, nadat jij vijf minuten op een Rocket hebt gezeten, weet ik wat mijn Thunderbird kan.
Ik had wel gelijk kramp in mijn rechterpols.
Eerste stop, Plaza van Baggem, Eeke imponeren, actie geslaagd. Mooi moment voor wat foto’s.
Kon ik weer even op adem komen, het valt ook niet mee, het bijhouden een rustig cruisende Rocket. Na enig overleg over de route werd besloten een tweede stop in te lassen.
Tweede stop, Utrecht, midden in de stad even bij Hans langs en Jan en Francis, hoe rijdt het gevaarte in de stad? Natuurlijk ook om Hans even te imponeren.
Geen probleem, het rijden in de stad, eigenlijk heel makkelijk.
Hans vroeg zich af, bij het zien van het gevaarte, of deze niet sneller zou zijn als zijn eigen Ducati streetfighter.
Ben en ik wisten dat antwoord ondertussen al, maar konden het op dat moment nog niet onder woorden brengen.
Wij beiden waren te geïmponeerd. Sjonge jonge, wat een apparaat. Daar was iedereen het wel over eens.
Nu had Ben afgesproken de Rocket voor twaalf uur ‘s-middags weer bij Blom in Leusden weer af te leveren. Achteraf gezien een domme belofte.
Ik begon al te bedenken, dat we misschien even de Eifel of de Ardennen moesten aandoen voor het betere stuurwerk.
Uurtje rijden tenslotte voor de Triumph cruisers en ik pas met Thunderbird en al met gemak in de slipstream van de Rocket.
Maar daar was ook nog zo iets van werk wat vandaag af moest, en het begon al tegen twaalven te lopen.
“We gaan over de snelweg maar terug”, melde Ben. Erg aardig van hem om dat te melden, kon ik mij vast geestelijk voorbereiden.
In de stad haalde hij nog even een motoragent in de buitenbocht in, die verbaasd naar links keek en van schrik gelijk een BMW auto aan de kant zette, waarvoor hulde.
En zo kwam ik slipstreamend aan in Leusden, maar wel volledig vertrouwd met het nieuw ontdekte vermogen van mijn Thunderbird.
Om vervolgens te horen van iemand, die van een Rocket af stapte, dat het allemaal best wel mee viel.
Hoe makkelijk het allemaal wel niet stuurt.
Dat het vermogen er altijd is.
Dat het gas zo gemakkelijk te doseren is.
En ga zo maar door.
Dat alles met een grijns op zijn gezicht die mij al heel lang bekend is.
Triumph gereden, hoorde ik daar iets over orgasme?
Ik heb Ben, daar bij Blom in Leusden, maar achter gelaten. Ik was eerlijk gezegd aan rust toe en tenslotte moet een mens ook nog werken, om dit genot te kunnen bekostigen.
Dus rustig cruisend met een gangetje van zo´n 150 km/h, wat aanvoelde als 80 km/h, ben ik naar mijn werk gereden. Alwaar ik redelijk uitgerust na zo’n rustig ritje maar eens wat ben gaan doen.
En Ben, ik weet het niet.
Dat wel chroom, dat niet, daar een pad, doe mij maar een kopje koffie, tassen, sissybar, of toch niet bij het achterzadel, spoiler voor, spoiler achter, spoilers voor en achter, zwaailicht, kan er ook lachgas op?, of is supercharged beter?, tribelpaint, open uitlaat, begrenzer er af, begrenzer er weer op, bluetooth, Garmin in de tank verzonken, extra meters, bullbar, matzwart of glans, zwart, rood of toch roze?
Hij praatte en dacht al Triumph toen ik hem achterliet en ik ben bang, weet het zeker, dat er in de nabije toekomst in Soesterberg heel vaak sprake is van “Lift Off” zonder countdown.
En ik.
Ik moet eens leren mijn smoel te houden. De dagen van rustig op de motor met de Dutch Wildhogs een beetje in de rondte rijden zijn denk ik wel geteld.
Twee Triumph’s, vier Wildhogs, zeg Ben moeten wij binnenkort eens in klein commitee bijéén komen? Er zijn nog twee vreemde motoren in de gang.
Going your own way.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
