Dag-14 (going home)

Zaterdagmorgen rustig ontwaken geen haast. Geen kleding dilemma’s meer en ook geen weer berichten volgen op TV en internet. Het is tijd om huiswaarts te keren. Tevreden terug kijkend op een mooie en goed verlopen vakantie met als afsluiting een toch wel spannende dag met many miles.
Eerst maar een proberen om alle spullen weer terug in de tas te krijgen. Dat valt nog niet mee aangezien er ook de nodige souvenirs zijn aangeschaft in Nashville. Flink proppen dan maar.
Buiten was Marius al druk in de weer om de motoren op te laden om deze gedurende een driedaagse rit terug naar Phoenix te brengen. Arjan verbeet zich om het feit dat hij nog een week vakantie had en dus best wel de motoren terug had willen rijden. Arie op een HD??? Op een snelweg??? Achter een trailer aan rijden??? Het land van grease en hamburgers doet vreemde dingen met een man’s geest. Aangezien Marius best wel wat hulp kon gebruiken bood het duo Ad&Ad hun spierkracht aan om de Harleys op de mega grote aanhanger te laden. Het zou zonde zijn om zo aan het einde van deze trip nog brokken te maken. Alhoewel een Harley er best aardig uit ziet zo op zijn zij kan ik vanuit eigen ervaring mededelen. Rond de klok van 10 werden wij opgehaald bij de Days-Inn en was het uit met de spuit. Definitief op huis aan met zijn allen. Eerst nog even afscheid genomen van Marius en Marja welke nog een lange reis voor de boeg hadden. En toen met de bus naar het vliegveld wat gelukkig dichtbij was. Bij de incheckbalie aangekomen bleek dat ik 1,5 kg teveel in mijn bagage had.
Dit zou een meerprijs van maar liefst $ 50,00 betekenen hetgeen mij iets te veel leek. De vriendelijke (not) meneer achter de bagage afhandeling adviseerde mij om wat dingen over te hevelen in een van de andere tassen. Gelukkig bood Hans zich aan om voor mij koerier te spelen. Het simpel overhevelen van het nieuwe handtasje voor mijn dochter was al voldoende. Het ding woog maar liefst 2,5 kg. Op naar het vliegtuig dus voor de eerste vlucht naar Newark. De vlucht verliep rustig alleen tijdens het laatste stuk was er zoveel zijwind dat het vliegtuig als een dor blad naar beneden dwarrelde. Ikzelf moest toch een paar keer flink slikken voordat we op de rond stonden.
We troffen de piloot tijdens het wandelen door de luchthaven naar de aansluitende vlucht. Hij was niet onder de indruk kan ik u vertellen en wees ons vriendelijk de weg naar de volgende gate. Daar moesten we maar liefst drie uur wachten op de aansluitende vlucht. Tijd om wat te drinken Ad een slaapie doen en wij wat te winkelen. De tweede vlucht verliep voorspoedig en ik kon zelfs wat slapen aan boord. Precies rond de klok van 07:00 lokale tijd landde het vliegtuig op Schiphol. Snel de koffers halen en naar huis. Buiten de aankomsthal stond Justin ons op te wachten met ons aandenken aan deze mooie reis. The Music Trial. Tijd om afscheid te nemen van de groep en naar P3 om de auto op te halen. Onderweg was Ad al in de juiste stemming voor de tijd van het jaar en zat de stemming er al goed in. Arie moest naar Bilthoven want zo’n twee weken naast mij te slapen was de mededeling dat de Sasvrouw nog in de slaapstand stond toch wel heel verleidelijk voor hem. Van Bilthoven naar Soesterberg is niet ver waardoor wij ruim voor het afgesproken ETA aankwamen. De beroemde Roos van deze vakantie was nog niet eens ter plaatse. Maar dat zou niet lang meer duren. Het vrouwtje had mij erg gemist gezien het liefdevolle ontvangst die ik kreeg en de andere Wild Hogs ook natuurlijk. Het duurde niet lang en toen was Roos met Rosanne en moeders er ook. We hebben toen samen wat koffie gedronken en ontbeten en toen ging een ieder op huis aan. Moe maar voldaan zullen we maar zeggen. En hoor ik u zeggen komt er nog een vervolg??? Jaseekers wordt vervolgt. Ik zal er persoonlijk op toezien dat er in het voorjaar een reünie komt. Heren en Dames bedankt nogmaals namens The Duch Wild Hogs. Het was een eer om met u te mogen rijden. Tot ziens.