Naar de kust-de prachtige kust
Door: Ben
Blijf op de hoogte en volg Ben
27 Juni 2012 | Verenigde Staten, Morro Bay
5:30 opstaan en meteen jullie reacties lezen op ons culinair uitje van gisteravond. Daarna douchen en een eerste poging wagen om de dode vogeltjes smaak uit mijn mond te krijgen. We hebben afgesproken om gezamenlijk te ontbijten in het restaurant wat naast het hotel zit. John was gisteren wezen kijken en het zag er allemaal goed uit vertelde hij. 6:55 waren wij ter plaatse en er stonden al enkele mensen te wachten voor de deur om naar binnen te mogen om 7:00. Ze waren wel punctueel dus dat beloofd wat. Binnen werden de laatste voorbereidingen getroffen en zelfs een rode loper uitgelegd om ons te ontvangen. Die John toch! Laat werkelijk niets aan het toeval over. Precies om 7:00 uur zwaaide de deur open en waarschijnlijk kan iedereen zich het internet filmpje herinneren waarbij zich een grote groep chinezen zich in een treinwagon wurmen. Zo ging het bij ons ook volgens de regel “wlie het eelst klom eet lekkel snel” We kozen ervoor om met zijn allen aan een grote tafel te gaan zitten. De serveerster liep heen en weer zonder dat ze ons een blik waardig gunde. Ad was het al snel zat en riep tegen mij “wat wil jij?” Koffie en egg sandwich was mijn antwoord. Ad naar de balie voor in de zaak en gaf onze bestelling door. Ondertussen stroomde de zaak vol en kregen de gasten koffie en eten voorgezet. De rest van onze groep bleef keurig op hun beurt wachten. Toen wij dan ons eten kregen drong het tot ze door dat er iets niet goed ging. De serveerster werd erbij gehaald en met een zeer gebrekkig Engels werd van de rest van onze groep de bestelling opgenomen. Na enige tijd kwam er een gerecht door wat met een gemompel op tafel werd gezet en door ons dan bij de juiste persoon voor gezet. Ik maakte de opmerking “ligt het nu aan mij of gaat alles hier nogal chaotisch?” Justin corrigeerde mij dat ik altijd wel wat op te merken had. Maar ik kreeg het idee dat de rest van de klanten (alleen chinezen) duidelijk voor getrokken werden. Ik had me bord leeg en koos ervoor om dit gezellige eethuis te verlaten. Bovendien smaakte de koffie naar knoflook en de egg sandwich ook al hetgeen ik een vreemde combinatie vond. Ik spoedde mij terug naar mijn motelkamer aangezien ik een knoflook boodschap gefaxt kreeg uit darmstad. Daarna was het tijd om te vertrekken. Hetgeen om 8:15 plaatsvond. We moesten eerst dik 50 miles over de freeway wat vanuit deze wereldstad geen pretje is aangezien de wegen rondom de stad vol met verkeer zitten ochtends vroeg. Het was goed opletten geblazen mede omdat het wegdek hier en daar tekenen van slijtage vertoonde waardoor grote stukken beton ontbraken. Verder moesten we nogal eens van richting veranderen waardoor je de groep heel dicht bij elkaar moest houden om geen mensen kwijt te raken. Na 50 miles stopte John op een parkeerplaats en ik had zoiets van hehe gelukkig dat hebben gehad. Maar nee hoor we moesten minstens nog zo’n stuk. Wel @*&$#% John dit gaat je bonuspunten kosten mopperde ik. John zei: “wacht maar af jochie dat maak ik vanmiddag allemaal goed met je!” Ik had er goed de klere in toen we aan het tweede stuk begonnen. Toen tot overmaat van ramp ook nog mijn iPod bleef hangen en geen geluid meer gaf was ik helemaal in staat om af te stappen. Plotseling kwam er een grijze MPV naast mij rijden. Een vriendelijke dame wuifde naar mij. Aangezien dit een welkome afleiding was na bijna twee weken van huis keek ik terug. Geluk voor mij was dat ik mijn helm + bril op en Buff voor had waardoor de dame in kwestie mij voor vol en lekker aanzag. Rechtop zitten en buik inhouden dan lijk je net een jonge god dacht ik nog. Ik vriendelijk terug zwaaien en lachen. (heeft totaal geen nut want dat ziet ze toch niet) De dame begon terug te zwaaien en kusjes te blazen. Het moet toch niet gekker worden. Ik wees op mijn lege backseat met rugsteun en toen weer naar haar. En weer lachen. Plotsklaps kreeg ik een
B(.)(.)BS flash van haar en gaf ze vol gas om in de verte te verdwijnen. Ik was compleet van slag! Zoiets doe je toch niet met een man op leeftijd. De risico’s die dit met zich meebrengt. Onverantwoordelijk!!! We kwamen bij een tankstation 76 aan en ik rapporteerde aan onze toerleiders mijn ervaring op de freeway. Ik ging er van uit dat hun wel de juiste stappen zouden ondernemen en 112 bellen of zoiets, maar nee hoor ik werd uitgelachen en aangezien ik geen foto had als bewijs nog niet eens geloofd ook. Ja balen geen foto genomen geen camera beelden NIETS!!! John moedigde ons aan om op te stappen voor het 3e stuk. Maak me gek!!! Nee het is niet zo ver meer nu. Ongeveer 30 miles. Pppfft. We gingen de freeway af bij Carmel. Meteen daarna kwamen wij parallel aan de kust te rijden op een weg welke via de rotsen liep en ons de stille oceaan in al zijn pracht liet zien. De werkelijk schitterende vergezichten en prachtige bochten deden al gauw de helle tocht van meer dan 100 miles over de freeway van hedenmorgen vergeten. John had wederom zijn woord gehouden. Frederik reed samen met Joke achter John en deden het rustig aan. Beide hebben duidelijk moeite met het nemen van de bochten en remmen voor elke bocht flink af om deze vervolgens rechtstandig te nemen. Dit alles maakt het voor ons niet werkelijk tot een uitdaging maar met de herinnering aan Frederik zijn valpartijen van enkele dagen geleden had ik daar vrede mee en genoot van het uitzicht. Af en toe lieten Ad en ik ons een stuk terug zakken om vervolgens op volle snelheid in te lopen. Rond de klok van één begon mijn maagje te knorren (amerikaans verschijnsel) en stopten we bij Nepenthe’s restaurant. Dit restaurant is gelegen in een duur resort en heeft een prima menukaart en een nog betere bediening. Alles van de kaart is huisgemaakt en werd met veel charme geserveerd. Iedereen had goed gegeten waardoor dit restauran de felbegeerde JOHN *** kreeg. Hierna gaan we naar Baywatch vertelde John. BAYWATCH zegt U??? Pamela Anderson – Strakke rode badpakjes -!!! Let’s go John….. Het was niet al te ver daar vandaan maar de teleurstelling des te groter.
De plek heette Whale watch en was een uitkijkplek over een baai in de oceaan waar walvissen soms rondzwemmen en samen komen om te paren. Walvissen John die zie ik al de hele dag hier op straat en als er dan nog twee voor mijn ogen gaan lopen of eigenlijk zwemmen te paren kan ik het niet langer aanzien. Ik bedoel ik ben ook een man die al bijna twee weken zonder vrouw van huis is. Nee ik had meer oog voor de groep Chevrolets Corvette’s welke aan ons voorbij trok in alle kleuren – bouwjaren – en uitvoeringen. We maakten ons op voor het laatste stuk waar we stopten om een groep zeeleeuwen te spotten op het strand. Een leuke afwisseling na de walvissen. Deze enorme dieren lagen zij aan zij op het strand en lieten zich van hun beste kant zien aan de toeristen. Ook wemelde het van de squirrels (eekhoorns) welke schooiden voor eten. Eentje was zelfs zo brutaal dat hij de hand van Frederic vastpakte om erin te kunnen kijken of er wellicht iets te eten viel. Van hieruit was het nog ongeveer 30 miles naar Morro Bay het Motel6 motel waar wij vannacht overnachten. We kwamen laat aan (17:30 uur) en besloten meteen met de hele groep in een restaurant in de buurt te dineren. Dit restaurant sloot namelijk al om 19:00. De vriendelijke serveerster voldeed al onze behoeften en voldaan keerden wij terug naar het motel. Vanavond maar eens vroeg onder de wol. En morgen is de cirkel rond en keren wij terug in het motel waar we begonnen in L.A.
B(.)(.)BS flash van haar en gaf ze vol gas om in de verte te verdwijnen. Ik was compleet van slag! Zoiets doe je toch niet met een man op leeftijd. De risico’s die dit met zich meebrengt. Onverantwoordelijk!!! We kwamen bij een tankstation 76 aan en ik rapporteerde aan onze toerleiders mijn ervaring op de freeway. Ik ging er van uit dat hun wel de juiste stappen zouden ondernemen en 112 bellen of zoiets, maar nee hoor ik werd uitgelachen en aangezien ik geen foto had als bewijs nog niet eens geloofd ook. Ja balen geen foto genomen geen camera beelden NIETS!!! John moedigde ons aan om op te stappen voor het 3e stuk. Maak me gek!!! Nee het is niet zo ver meer nu. Ongeveer 30 miles. Pppfft. We gingen de freeway af bij Carmel. Meteen daarna kwamen wij parallel aan de kust te rijden op een weg welke via de rotsen liep en ons de stille oceaan in al zijn pracht liet zien. De werkelijk schitterende vergezichten en prachtige bochten deden al gauw de helle tocht van meer dan 100 miles over de freeway van hedenmorgen vergeten. John had wederom zijn woord gehouden. Frederik reed samen met Joke achter John en deden het rustig aan. Beide hebben duidelijk moeite met het nemen van de bochten en remmen voor elke bocht flink af om deze vervolgens rechtstandig te nemen. Dit alles maakt het voor ons niet werkelijk tot een uitdaging maar met de herinnering aan Frederik zijn valpartijen van enkele dagen geleden had ik daar vrede mee en genoot van het uitzicht. Af en toe lieten Ad en ik ons een stuk terug zakken om vervolgens op volle snelheid in te lopen. Rond de klok van één begon mijn maagje te knorren (amerikaans verschijnsel) en stopten we bij Nepenthe’s restaurant. Dit restaurant is gelegen in een duur resort en heeft een prima menukaart en een nog betere bediening. Alles van de kaart is huisgemaakt en werd met veel charme geserveerd. Iedereen had goed gegeten waardoor dit restauran de felbegeerde JOHN *** kreeg. Hierna gaan we naar Baywatch vertelde John. BAYWATCH zegt U??? Pamela Anderson – Strakke rode badpakjes -!!! Let’s go John….. Het was niet al te ver daar vandaan maar de teleurstelling des te groter.
De plek heette Whale watch en was een uitkijkplek over een baai in de oceaan waar walvissen soms rondzwemmen en samen komen om te paren. Walvissen John die zie ik al de hele dag hier op straat en als er dan nog twee voor mijn ogen gaan lopen of eigenlijk zwemmen te paren kan ik het niet langer aanzien. Ik bedoel ik ben ook een man die al bijna twee weken zonder vrouw van huis is. Nee ik had meer oog voor de groep Chevrolets Corvette’s welke aan ons voorbij trok in alle kleuren – bouwjaren – en uitvoeringen. We maakten ons op voor het laatste stuk waar we stopten om een groep zeeleeuwen te spotten op het strand. Een leuke afwisseling na de walvissen. Deze enorme dieren lagen zij aan zij op het strand en lieten zich van hun beste kant zien aan de toeristen. Ook wemelde het van de squirrels (eekhoorns) welke schooiden voor eten. Eentje was zelfs zo brutaal dat hij de hand van Frederic vastpakte om erin te kunnen kijken of er wellicht iets te eten viel. Van hieruit was het nog ongeveer 30 miles naar Morro Bay het Motel6 motel waar wij vannacht overnachten. We kwamen laat aan (17:30 uur) en besloten meteen met de hele groep in een restaurant in de buurt te dineren. Dit restaurant sloot namelijk al om 19:00. De vriendelijke serveerster voldeed al onze behoeften en voldaan keerden wij terug naar het motel. Vanavond maar eens vroeg onder de wol. En morgen is de cirkel rond en keren wij terug in het motel waar we begonnen in L.A.
-
28 Juni 2012 - 05:19
Ruud En Trieneke :
Wederom een geweldig verslag Ben, zo'n drukke reis, maar toch de moeite nemen om toch een mooi verslag te maken, jee hee Ben, Cahpeau hoor, petje af! Als ik het lees zie ik alles zo voor me en kan me er helemaal in inleven! Bedankt voor je verslag en nog veilige kilometers naar het einde van jullie geweldige trip!! Met vriendelijke groetjes aan iedereen en kus voor Joke, Reinier en Han, ;-)
Wees voorzichtig allemaal en kijk alsjeblieft goed uit allemaal, zodat jullie met zijn allen de reis eerdaags tot een goed en gezellig einde kunnen brengen, okay!
Liefs van Trieneke en Ruud, Leiden, the Netherlands. -
28 Juni 2012 - 08:06
Gerrie Zus Van Henk,:
In één woord fantastisch, wat hebben we genoten. elke dag weer.
De video's de foto's het verslag, je bent een echte reporter Ben.
Complimenten van ons.
En nu zo langzamerhand weer back to reality.
We wensen jullie een een veilige vlucht, en een goede thuiskomst.
Groeten en misschien tot een volgende keer.
Gerrie. -
28 Juni 2012 - 11:15
Johan:
Een een B(.)(.)BS flash?? Je had toch wel je helmcamera aan staan?? -
28 Juni 2012 - 17:01
Henny:
Geweldig man. als je thuis bent hoef je niets meer te vertellen.als ik dit zo lees ben ik er gewoon bij.alles staat er in .grandioos amiko na laatste lootjes goede reis naar huis ben groetjes hen -
28 Juni 2012 - 18:22
Hetty En Francis:
Hallo, Ben en Ad,
We hebben jullie belevenissen en foto's met plezier gelezen en bekeken, zodat we een goede indruk van de reis hebben kunnen krijgen, erg leuk! Wij hebben het graag gelezen, bedankt!
Het zal het laatste bericht ongeveer zijn, want het zit er bijna op, "de motortourtocht".
We wensen jullie een goede retourvlucht, tot ziens!
-
28 Juni 2012 - 19:20
Eeke :
Ja hoor ik reageer ook nog even. Wat later dan anders. Weer genoten van je verslag. Ja Bennie het wordt tijd voor je om naar huis te komen. Het zit er bijna op. Ik denk dat jullie terug kunnen kijken naar een prachtig, warm en gezellige reis!! Voor morgen een goede vlucht toegewenst.
Dikke knuffels Eeke en de kids. -
28 Juni 2012 - 19:57
Cocky:
Net terug van m'n oppasdag wil ik jullie een goede terugreis wensen, we zullen jullie met open armen ontvangen!!!!! X -
28 Juni 2012 - 20:10
Marjet En Lisa:
Het was weer een mooi geschreven verslag!
Je maakt wat mee daar..
Na de drukte van de High way was het denk ik dubbel genieten langs de kustlijn. Schitterende uitzichten over de oceaan.
Voor allemaal een hele fijne reis huiswaarts!! -
28 Juni 2012 - 20:48
Regina:
Ja een laatste reactie , wat deze reis betreft.
Ben nogmaals bedankt dat je zoveel mensen mee hebt laten genieten
van deze reis, 't was leuk te lezen en de foto's en video's te bekijken.
Je hebt ons er een plezier mee gedaan.
Fijn dat jullie in de gelegenheid waren deze reis te ondernemen en daarvoor
ook bewondering zeker voor jou thuisfront Ben!
Wij wensen jullie een goede thuisreis en voor Ad, tot spoedig er ligt al een brief
voor je klaar van je zus.
groet van Ad en Regina
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
