Terug op honk
Door: Ben
Blijf op de hoogte en volg Ben
02 Juli 2012 | Nederland, Soesterberg
Vanmorgen werden we ruw gewekt door een harde klop op de deur. Het was Reinier die de externe harddisk terug kwam brengen met daarop de foto’s van onze reis. Ad en ik hadden tot dat moment lekker uitgeslapen. Iets wat in de voorgaande weken niet gelukt was. Maar vandaag was het dan ook echt over. Het was tijd om terug naar huis te gaan. Aan de ene kant wil je niet want het waren twee fantastische weken vol schitterende motor miles. 2300 miles in totaal wat dan ook neerkomt op ongeveer 3680 km. Niet slecht voor een blokje om in de U.S.A. En aan de andere kant wil je ook graag weer terug naar vrouw en kinderen en niet te vergeten onze familie en vrienden welke zo intens met ons meeleven via deze website. Daarom wil ik iedereen bedanken voor jullie berichtjes en reacties op onze avonturen tijdens deze reis. Nadat we van Reinier de harddisk in ontvangst hadden genomen was het tijd om in te pakken en te gaan ontbijten. De schrik sloeg mij een beetje om het hart toen ik zag wat er allemaal in mijn tas moest. De meeste spullen zaten in de tassen van mijn motor maar toen wij deze gisterenmiddag inleverden zijn die uiteraard meegenomen en op de vloer van de motelkamer terecht gekomen. Helluppp. Via de whatsapp kwam al gauw hulp van mijn vrouw. Prop het er maar gewoon in dan zie ik het thuis wel. Kijk dat is dan het antwoord waar je dan wel op zit te wachten. 9:10 was ik daarmee klaar en was het tijd om te gaan ontbijten. Dit kon tot 9:00 uur dus helaas voor ons geen ontbijt die dag. Ad bood hulp en ging naar de benzinepomp en kwam terug met de inmiddels beroemde Starbucks Ice Coffee. Dit tezamen met wat koeken en het buikje was ook weer rond. Nu was hij al rond nog van de voorgaande dagen maar dit terzijde. Okay we hadden ineens alle tijd nu het ontbijt op het balkon werd genuttigd. Ad praatte wat met Henk die beneden bij het zwembad stond en ik gebruikte de WiFi van het motel om via facetime even (gratis) met het vrouwtje te bellen. Frederik was ’s ochtends vroeg vertrokken vertelde Henk. En Justin en John zelfs nog vroeger om de gele bus terug naar Phoenix te brengen voor de volgende reis van Route66 motorreizen. 10:15 gingen Ad en ik naar beneden met de bagage want we zouden samen met Henk om 10:30 opgehaald worden om naar LAX (vliegveld) te gaan. Het Motel heeft een shuttle service om de gasten naar het vliegveld te brengen wat op 10 minuten afstand ligt. Daar aangekomen konden we meteen aansluiten in de rij voor KLM
KL-602 to Amsterdam . Het inchecken duurde niet heel lang alleen moesten we voor de afgifte van de bagage naar een andere plek waar deze eerst gescand werd voordat hij op de band ging. Daarna konden wij via de douane naar the security voor the check. Aangezien Ad voor mij ook één stuks hangbagage meenam ontstond hier enige verwarring over. Is this your’s ? Vroeg de (not) zo vriendelijke officer. No mine! Was mijn antwoord. En this? Also mine. Toen waren de rapen gaar en werd Ad afgevoerd naar een glazen ruimte vanwaar hij aan een nader onderzoek onderworpen zou worden. Twee mannen trokken blauwe rubber handschoenen aan en gingen naar binnen. Dat beloofde niet veel goeds voor onze Ad. (of juist wel) Henk en ik keken van een afstandje toe hoe dit zou aflopen. Gelukkig ging na niet al te lange tijd de deur open en kwam een van de mannen met zijn blauwe handschoenen in de lucht naar buiten lopen. Via de deuropening zagen we Ad met zijn bekende pretoogjes ons al aankijken. Wat bleek.. Hij had tijdens de scan zijn zakken niet goed nagevoeld en had nog een labello stick in zijn zakken zitten. Dit schijnt nou toevallig een van de veel gebruikte manieren te zijn voor het meenemen van drugs. Hahaha die Ad drugs!!! Gelukkig zagen beide heren wel in dat ze de verkeerde persoon hadden en kon Ad weer gaan. We kwamen in het z.g. taxfree gedeelte terecht van LAX wat ons eigenlijk behoorlijk tegen viel. Ik bedoel je zou van zo’n luchthaven verwachten dat er een grote selectie aan shops zou zien maar dit was niet het geval. Aangezien we ruim van te voren aanwezig waren hebben we dan ook geruime tijd bij Starbucks op het terras doorgebracht. Dit om het gemiste ontbijt in te halen. 13:30 was het zover dat we konden instappen in de Boeing 747-400 welke ons naar huis terug zou brengen. De vlucht verliep rustig en aangezien Henk van te voren zijn stoel gereserveerd had zaten de drie motormuizen gebroederlijk naast elkaar. Er was zelfs ruimte om de benen te strekken aangezien wij op rij 51 zaten welke net na de deur is. Rond 8:45 landen wij op Schiphol Amsterdam en mochten als eerste het vliegtuig verlaten. We waren zo snel in de aankomsthal dat de bagage nog enige tijd op zich liet wachten. Daarna was het snel door de douane. Ik was gewend dat we opgewacht werden door mensen van Route 66 motorreizen maar dit was deze keer niet het geval. Henk daarin tegen werd welkom geheten door zijn vrouw en dochter welke blij waren om hem weer veilig in hun armen te kunnen sluiten. Ad en ik gingen naar de bus welke ons naar P3 (lang parkeren) zou brengen. Van hieruit was het nog een half uurtje naar huis. Thuis aangekomen bleek dat onze grote vriend Etienne op zijn gifgroene Honda ons stond op te wachten evenals mijn vrouwtje en kids die blij waren dat ik ook weer veilig thuis was. Even later kwam ook Cocky om Ad welkom te heten. Cocky was wat laat aangezien zij de toeristische route had genomen via Spakenburg??? Hoeveel wegen zijn er naar Soesterberg? En zonder Ad is Cock van het pAdje. Ze fietst wel over the Golden Gate brug in San Francisco maar via een omweg. Ook zij was blij om haar bruine knuffelbeer weer in haar armen te kunnen sluiten. Veilig en wel weer thuis. Het waren soms spannende tijden daar in Amerika maar mede dankzij de mensen van Route66 motorreizen weer tot een gedenkwaardige vakantie gemaakt. De reeds opgestuurde muismat met daarin de groepsfoto welke in Death Valley is gemaakt zal zeker bij dit gevoel bijdragen. Ik wil daarom John bedanken voor zijn werkelijk schitterende ritten door dit mooie gedeelte van California. Bedankt man!!! Voor je enthousiasme en geduld waar je ons mee verblijde. Ook wil ik Justin bedanken voor de begeleiding en coaching wanneer het er weer eens spannend aan toe ging tijdens een van Frederic’s uit of afstapjes. Je merkt dat het rijden in groepsverband toch ook een ervaring vereist waarvan deze bij Justin voldoende aanwezig is. En dan nu dame en heren van deze lichting van California Highlights 2012. Het was een eer om met u te mogen rijden. Joke-Han-Reinier-Henk- Frederic bedankt voor de twee leuke weken en wellicht tot ziens tijdens een van de andere mooie trips van Route66 Motorreizen. Groeten van Ad en Ben
KL-602 to Amsterdam . Het inchecken duurde niet heel lang alleen moesten we voor de afgifte van de bagage naar een andere plek waar deze eerst gescand werd voordat hij op de band ging. Daarna konden wij via de douane naar the security voor the check. Aangezien Ad voor mij ook één stuks hangbagage meenam ontstond hier enige verwarring over. Is this your’s ? Vroeg de (not) zo vriendelijke officer. No mine! Was mijn antwoord. En this? Also mine. Toen waren de rapen gaar en werd Ad afgevoerd naar een glazen ruimte vanwaar hij aan een nader onderzoek onderworpen zou worden. Twee mannen trokken blauwe rubber handschoenen aan en gingen naar binnen. Dat beloofde niet veel goeds voor onze Ad. (of juist wel) Henk en ik keken van een afstandje toe hoe dit zou aflopen. Gelukkig ging na niet al te lange tijd de deur open en kwam een van de mannen met zijn blauwe handschoenen in de lucht naar buiten lopen. Via de deuropening zagen we Ad met zijn bekende pretoogjes ons al aankijken. Wat bleek.. Hij had tijdens de scan zijn zakken niet goed nagevoeld en had nog een labello stick in zijn zakken zitten. Dit schijnt nou toevallig een van de veel gebruikte manieren te zijn voor het meenemen van drugs. Hahaha die Ad drugs!!! Gelukkig zagen beide heren wel in dat ze de verkeerde persoon hadden en kon Ad weer gaan. We kwamen in het z.g. taxfree gedeelte terecht van LAX wat ons eigenlijk behoorlijk tegen viel. Ik bedoel je zou van zo’n luchthaven verwachten dat er een grote selectie aan shops zou zien maar dit was niet het geval. Aangezien we ruim van te voren aanwezig waren hebben we dan ook geruime tijd bij Starbucks op het terras doorgebracht. Dit om het gemiste ontbijt in te halen. 13:30 was het zover dat we konden instappen in de Boeing 747-400 welke ons naar huis terug zou brengen. De vlucht verliep rustig en aangezien Henk van te voren zijn stoel gereserveerd had zaten de drie motormuizen gebroederlijk naast elkaar. Er was zelfs ruimte om de benen te strekken aangezien wij op rij 51 zaten welke net na de deur is. Rond 8:45 landen wij op Schiphol Amsterdam en mochten als eerste het vliegtuig verlaten. We waren zo snel in de aankomsthal dat de bagage nog enige tijd op zich liet wachten. Daarna was het snel door de douane. Ik was gewend dat we opgewacht werden door mensen van Route 66 motorreizen maar dit was deze keer niet het geval. Henk daarin tegen werd welkom geheten door zijn vrouw en dochter welke blij waren om hem weer veilig in hun armen te kunnen sluiten. Ad en ik gingen naar de bus welke ons naar P3 (lang parkeren) zou brengen. Van hieruit was het nog een half uurtje naar huis. Thuis aangekomen bleek dat onze grote vriend Etienne op zijn gifgroene Honda ons stond op te wachten evenals mijn vrouwtje en kids die blij waren dat ik ook weer veilig thuis was. Even later kwam ook Cocky om Ad welkom te heten. Cocky was wat laat aangezien zij de toeristische route had genomen via Spakenburg??? Hoeveel wegen zijn er naar Soesterberg? En zonder Ad is Cock van het pAdje. Ze fietst wel over the Golden Gate brug in San Francisco maar via een omweg. Ook zij was blij om haar bruine knuffelbeer weer in haar armen te kunnen sluiten. Veilig en wel weer thuis. Het waren soms spannende tijden daar in Amerika maar mede dankzij de mensen van Route66 motorreizen weer tot een gedenkwaardige vakantie gemaakt. De reeds opgestuurde muismat met daarin de groepsfoto welke in Death Valley is gemaakt zal zeker bij dit gevoel bijdragen. Ik wil daarom John bedanken voor zijn werkelijk schitterende ritten door dit mooie gedeelte van California. Bedankt man!!! Voor je enthousiasme en geduld waar je ons mee verblijde. Ook wil ik Justin bedanken voor de begeleiding en coaching wanneer het er weer eens spannend aan toe ging tijdens een van Frederic’s uit of afstapjes. Je merkt dat het rijden in groepsverband toch ook een ervaring vereist waarvan deze bij Justin voldoende aanwezig is. En dan nu dame en heren van deze lichting van California Highlights 2012. Het was een eer om met u te mogen rijden. Joke-Han-Reinier-Henk- Frederic bedankt voor de twee leuke weken en wellicht tot ziens tijdens een van de andere mooie trips van Route66 Motorreizen. Groeten van Ad en Ben
-
02 Juli 2012 - 11:16
Johan:
Ad en zijn Labello.............. ;-} mooie reis, wie weet mag ik ook een keer. -
02 Juli 2012 - 11:49
Els:
Wat een super reis is het geweest ! Nu lekker nagenieten. Hopelijk geen jetlag...
-
02 Juli 2012 - 12:18
Ben:
Natuurlijk mag jij mee van ons Johan. Hoe meer Bikers hoe meer funmiles. Dan let ik wel op de foto's van de snack's voor het thuisfront Wanneer gaan we? Groetjes van je compagnon? -
02 Juli 2012 - 12:29
Eeke:
Het is weer fijn dat Bennie thuis is. Maar wat denk je?? Ja, hij denkt al weer na over een volgende rit door Amerika ( wellicht Florida). Daar ga ik eens heeeeeeel lang over nadenken, haha. -
02 Juli 2012 - 12:38
Ruud En Trieneke:
Bedankt dat je al jullie belevenissen zo mooi hebt verwoord, door zulke mooie verslagen te schrijven, Ben!! Het was net of we zelf deelnamen aan de reis, Chapeau!!
Groetjesss!!
Ruud en Trieneke, Leiden. -
02 Juli 2012 - 13:00
Etienne:
Florida he.......hmmmmmm ja dat lijkt mij ook wel wat.......tot snel. -
02 Juli 2012 - 16:59
Henk:
Hoi Ben en Ad,
Blijf het maar zeggen maar ik vond het ook fantastisch om met jullie deze rit te hebben meegemaakt.
Ik wil jullie ook bedanken voor vele foto's en het bij houden van de ritten via de web site, ook namens vrouw en dochter en onze kennissen.
Wie weet komen we elkaar ooit nog eens tegen, de foto's die ik op de camera heb staan stuur ik nog naar je toe.
Groetjes -
08 Juli 2012 - 14:49
Hans Van Der Marel:
ikheb genoten van jullie reis verslag
iklaat wel even ietes van mij horen via de telefoon
groetjes
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
